Veøy

Bygd: Veøya
Kommune: Molde
Tekst: Anfindsen, Finn H.
Kjelde: Jul i Romsdal 1939 s. 16 og Det gror på vår jord / Finn H. Anfindsen

Heilage øy i Raumarnes rike.

Heilage øy med soge og segn.

Blòta vart her –

guder til ære.

Seinare og fredlause folk

alltid fant kvile

på gjestmilde øy.

Heilage øy i Raumsdølafylket,

der sola vart dyrka,

og med åsatrua,

Odin og Tor

folket der samlast

offer å gjeva –

på gjestmilde øy.

Langskip har stemna

inn imot strender.

Høvding har gjesta

tempel og hov.

Klokskap og framferd,

venner og frender

bygd har kaupang

med sverd og med lov.

Budstikk vart sendt

i fredlause tider.

Bålet vart tendt

på fjell og i lier.

Hovet vart reist

guder til ære.

Men kyrkja vart vigsla

for Kvite-Krist lære.

Bygd det vart

tempel og hallar.

Folket seg samla

når lurtonar gjallar.

So seier soga

om Håkon Herdbrei:

Fòr ifrå Veøy

fredmild i hugen.

Møtte ved Sekken

Erling hin Skakke –

reist for å felle

Håkon, vår høvding.

Vondkynd han kom

med skipa so mange.

Fall der so Håkon

i slaget ved Sekken,

saman med konungen

gjevaste menner

Noreg då åtte.

Fredsæle øya

frå nordmannaveldet.

Tidene gløymde

kaupangen Veøy.

Kyrkje i vanmakt –

tider so låke.

Natt over Noreg –

framandveldet.

Men i dei lange

mørke netter –

fredmild låg øya.

Gløymd var vel soga,

segner og orda

om blòtestaden.

Gøymde i jorda

låg heilage minne.

Kom det so tider

folket det vakna,

reiste seg oppatt

frå lange natt.

Håkon sin tanke,

Olav si kyrkje,

lysande sterke

med draumar høge,

minnast dei måtte –

landet sitt vyrdsle.

Kjem dei no saman,

vener og frender.

Kyrkja skal standa

om tidene vender.

Klangen frå klokka

kaller oss saman.

Kyrkja som minner

om alvor og gaman.

Steiner som talar

og trua som brenn.

Folket skal samlast –

for kyrkja ho stend.